Mijn opa en ik...

 We delen een verjaardag op 3 augustus en ondergingen samen chemotherapie...

Op 23 januari 2023 kreeg mijn opa zijn eerste chemotherapiesessie, en twee dagen later begon ik ook mijn eerste chemotherapiesessie, dus we ondergingen samen chemotherapie.

Helaas ging het niet goed met mijn opa, en ook ik ondervond moeilijkheden tijdens de behandeling. Helaas overleed mijn opa een week later op 2 februari 2023, op de verjaardag van mijn moeder...

Mijn behandeling zou vijf dagen duren, en daarna mocht ik naar huis. Echter kreeg ik koorts, een infectie in mijn been en een infectie in mijn Hickman-lijn (onderhuidse infuuslijn), die verwijderd moest worden. Ik moest infusen in mijn handen ontvangen in plaats daarvan. Een van deze infusen functioneerde niet goed, waardoor de opiaten zich onder mijn huid ophoopten in plaats van in mijn bloedbaan terecht te komen. Als gevolg daarvan moest ik twee dagen lang zonder pijnstillers afkicken, wat verschrikkelijk was en me heel erg ziek maakte.

Gelukkig konden mijn moeder en ik via videocalls mijn opa in het ziekenhuis zien en spreken, en konden we afscheid van hem nemen.

Mijn opa zei tegen me:
"Rick, blijf volhouden, dat moet je doen, anders krijg je een schop onder je kont!
Ik red het niet meer, maar jij wel!"

Ik beloofde hem dat ik alles zou geven en het zou halen. 

Vanwege mijn slechte gezondheid op het moment van het overlijden van mijn opa, konden mijn moeder en ik niet bij zijn begrafenis aanwezig zijn, en we volgden het via een livestream vanuit het Prinses Maxima Centrum.

Mijn vader en broer waren aanwezig bij de begrafenis, en mijn vader droeg mijn shirt zodat ik er in gedachten bij kon zijn. Aan het einde van de begrafenis draaide mijn familie zich om en stuurde ons hartjes en kusjes via de camera, wat ontzettend lief was, en zo namen we afscheid van onze lieve opa, Ingo Wijchers. Het was een extreem moeilijke periode voor ons allemaal... We missen je, opa!

Na 3 weken mocht ik een week naar huis voordat de tweede ronde behandeling begon. Natuurlijk bezochten we eerst oma, en het voelde verdrietig zonder opa. 

Maar oma zei dat alles wat opa wilde was dat jij beter zou worden, en daar streven we naar. De woorden van opa waren "Kop der veur!" en ik was zeker vastbesloten om dat te doen.

De tweede chemotherapie verliep volgens plan, en na 5 dagen mocht ik naar huis. Ik verbleef ongeveer een maand thuis om uit te rusten en kracht te herwinnen voor wat nog moest komen... de Stam Cel Transplantatie.