En weer gaat het mis...

Na twee dagen thuis te zijn geweest, kreeg ik op zondagnacht zoveel pijn in mijn knieën dat ik het uitschreeuwde van de pijn. We hebben van alles geprobeerd qua pijnbestrijding, maar het was niet voldoende, dus moest ik met spoed weer worden opgenomen in het Prinses Máxima Centrum in Utrecht.

Opnieuw kreeg ik esketamine, morfine en clonidine om de pijn onder controle te krijgen, en ze zullen opnieuw de oorzaak van de pijn onderzoeken. Mama en Marlon brachten me en mama ging de volgende dag weer naar huis, terwijl mijn broer Marlon deze week voor me zal zorgen.

Ik voelde me twee dagen ellendig en toen begon de pijn een beetje af te nemen. Echter kreeg ik wat problemen met plassen, en na enkele tests bleek dat ik het BK-virus had. Dit virus is aanwezig in het lichaam van iedereen en maakt meestal niet ziek. Maar omdat mijn immuunsysteem zwak is, had ik last van onaangename symptomen en pijn tijdens het plassen door de bloedstolsels die ik moest passeren. Er is niet veel wat ze eraan kunnen doen, behalve vocht toedienen via een infuus en wat medicatie voorschrijven om de blaas te ontspannen. Het is een kwestie van het uitplassen en hopen dat het snel verdwijnt.

Ondanks dat kon ik twee dagen lang genieten van gamen met mijn broer, wat een goede afleiding was en heel fijn om wat kwaliteitstijd samen te hebben. Het leek erop dat ik op zondag of maandag naar huis zou kunnen.

Helaas begonnen de dingen op vrijdag weer erger te worden. Ik kreeg erg veel ademnood en had zuurstof nodig. De volgende dag kreeg ik hoge koorts, ontstoken ogen en het zuurstofniveau was op het maximum ingesteld. Helaas kreeg ik een soortgelijke pijn, deze keer in mijn linkerarm. Na anderhalf uur van ondraaglijke pijn was het enigszins onder controle. Echter was mijn zuurstofsaturatie erg laag en de koorts bleef aanhouden, dus als voorzorgsmaatregel werd ik op zondag overgeplaatst naar de Intensive Care op de aangrenzende afdeling voor volwassenen in het UMC Utrecht.